زندگی انسان در طول تاریخ همیشه دست خوش تغییرات و نوآوری های جدید بوده است انسانها برای بقا خود تلاش میکردند، برای داشتن زندگی راحت دست به اختراعات و تولیدات جدید میزدند آنها برای خود لباس دوختند، خانه ساختند مبل و تخت خواب درست کردند درون ظرف غذا خوردند برای نگهداری غذای خود یخچال ساختن برای گرمایش بخاری برای سرمایش کولر و همینطور ادامه دادند و وقتی دنیا را جنگ فرا گرفت اینترنت را پایه ریزی کردند تا دنیایی دیگر خلق کنند دنیایی که با سرعتی فزاینده در حال پیشرفت است .
زمانی حتی تصور نمیشد برق تولید شود همینطور که درحال حاضر شاید هزاران انسان حتی ندانند الکتریسیته چیست ولی میدانند با الکتریسیته میتوانند غذای خود را بپزند . همانطور که شاید هزاران نفر باشند که ندانند اینترنت چیست ولی میدانند که با اینترنت میتواننند به اطلاعات سراسر دنیا دست یابند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، تجارت کنند، پول بدست بیاورند و زندگی کنند. انسانها دنیای واقعی و دنیای مجازی را به یکدیگر وصل کردند و مفهومی به وجود آوردند به نام اینترنت اشیا (Internet of Things) که باعث میشود اشیا پیرامون ما به اینترنت دست یابند و احتمالا اینترنت به زبان مشترک میان اشیا و انسانها تبدیل خواهد شد . و آن زمان موبایل تنها وسیله ای برای ارتباط نخواهد بود شما با آن زندگی و تجارت خود را مدیریت خواهید کرد!
با این اوصاف زندگی را باید از منظری دیگر نگاه کرد وسایل گرمایشی و سرمایشی بر اساس اینکه کسی در منزل است یا خیر خود را تنظیم میکنند تا انرژی اضافه مصرف نشود جارو برقی خودش خانه را تمیز میکند شیشه خانه ها اتوماتیک پاک میشوند مبل ها و وسایل خانه هرکدام سرجای خود میروند و مرتب میشوند یخچال از فروشگاه خرید میکند مایکروفر شام را آماده میکند لباسشویی لباسها را شسته و خشک کرده است به محض ورود شما به خانه چای گرم آماده نوشیدن است و همه اینها را منزل شما مدیریت میکند و آن از طریق یک کلیک روی موبایل شما در واقع شما به خانه هوشمند خود دستور داده اید تا به کارهای شما رسیدگی کند به همین سادگی !
این توصیفات مرا بیاد نوستالژی های کودکی و کارتون دستمال جادویی انداخت وقتی که قوری آشپزخانه خودش چای دم میکرد و از فنجان که به عنوان فرزندش بود حمایت میکرد! دنیای اشیای هوشمند تا چندین سال پیش در کارتون های خیالی بچگی بود و اینک پا به دنیای واقعی گذاشته است زمان سریع در حال گذر است باید بپرسیم آیا به اندازه کافی برای آینده رویا پردازی کرده ایم ؟ شهر ما چقدر پذیرای رویای ما است ؟
رویای من اینست که در ساحل بنشینم و با موبایلی که در دست دارم به زباله های اطرافم دستور دهم وارد زباله دان شوند تا ساحل خلیج همیشه فارس زیباتر از هرزمانی شود! رویای شما چیست ؟ آنها را با ما در میان بگذارید.
